از لابه لایِ آنچه نمیدانی
ميله های محبس اند
يا کرکره هایِ پنجرهای رو به فصل
نگاهی نابينا
به سمتِ بيرون کشيده می شود
آنجا که دنده هایِ لاغرِ چشمان اتداز
و رِد پایِ نگهبانان حتا
پيدا نيست

تلاشِ بيهوده ای برایِ کشفِ توطئه ای نامعلوم
بريده هایِ باريک و درهمِ مدارکی ناخوانا را
کنارِ هم آويخته است

                   
                                                 رتردام، دسامبر ۲۰۰۱
 

هنوز سرخ و زرد و آبی با

بازارِ روز
بادبانهايش را گشوده است
بویِ مرده ی دريا از دکّه هایِ چوبين
در مشامِ آشپزخانه هایِ چاق و رنگارنگ
کودکِ ازيادرفته ميانِ اين همه باسن

هر پنج در را بی بی چفت کرده است و
قامتِ تو دستت را
از لابه لایِ کيسه های بادکرده ی نايلون
به شيشه هایِ رنگی نمی رساند

شکارِ مهربانِ ماهی
کنارِ کهنه ی بندر
آنسویِ آبها
جزيرهای اگر هم باشد
در آبهایِ آنسوها است

                                    رتردام، آوريل ۲۰۰۲

بازگشت به صفحه ی اول