بایگانی      صفحه اول        شعر      نگاه      کتابخانه      پیوندها      شعر، علیه فراموشی      ویژه ی 8 مارس

 

 

 

                                                      

      صبحي سليمي

 18/5 ساله از  شهرستان بانه

 

 
 

                                                   * دنياي ما چرا نمي آيد ؟ *      

 

                                                                                                            : نگاه 1

 

                                                                           . كسي ، شادمانه ، قلبم را مي كوبد

                                                                                        . . . تاپ . . . تاپ . . .تاپ

                                                            . و اين ، گونه هاي من است كه سرخ مي شود

                                                                               . با نگاهش ذره ذره آب مي شوم

                                                                                              . در رؤيا گم مي شوم

                                                                     . . . شاد م . . . اميد وارم . . . خوشبختم

                                                                       . . . همه چيز در نگاه اوست ؛ و ديگر

                                                                       !هيچ 

                                                                        . و من ديگر احساس تنهايي نمي كنم

 

                                                                       *****

                                                                                                           : نگاه 2    

 

                                                               در پشت چارچوب سيماي شهر دور افتاده ام ؛

                                                    ، گلوي ظريف و عاشق پانزده ساله اش  

                                      . . . ميزبان كارد دستان پدر بود

 

                                                                   *****

                                                                                      . . . چشمان زندگي مات و

                                                    . . . چه زمستان ناهنگامي

                                                        . و من ، احساس تنهايي و سرماي غريبي مي كنم